مقاله شیوه های بنیادی در معماری اسلامی
شیوه های بنیادی در معماری اسلامی عبارتند از: الف) شیوه مصری(این شیوه از معماری کهن مصر ریشه گرفته و در کشورهای اسلامی شرق آفریقا مصر، سودان و حجاز می باشد). ب) شیوه
شامی (این شیوه از هنر و معماری بیزانس ریشه گرفته و کشورهای سوریه،
فلسطین، لبنان، اردن و بخشی از ترکیه را در بر گرفته و دارای ویژگی مشترکی
با شیوه مصری است). ج) شیوه مغربی (این شیوه بسیار چشمگیر و پیشرفته است و در بر گیرنده کشورهایی مثل مراکش، الجزایر و جنوب اسپانیا می باشد. د) شیوه
ایرانی (این شیوه از همه ارزشمندتر و گسترده تر بوده و در برگیرنده
کشورهایی مثل عراق، ایران، افغانستان، پاکستان، ازبکستان، تاجیکستان، هند و
اندونزی می باشد و بخشی از شیخ نشینان خلیج فارس)
سبک شناسی معماری ایرانی در طی شش شیوه بررسی می شوند که عبارتند از :
1- پارسی 2- پارقی (دو مورد اول پیش از اسلام است) 3- خراسانی 4- رازی 5- آذری 6- اصفهانی (4 مورد دیگر پس از ظهور اسلام می باشد).
هنر معماری ایران از دیر باز دارای چند اصل بوده که عبارتند از : 1- مردم واری 2- پرهیز از بیهودگی 3- نیارش 4- خود بسندگی و درون گرایی
مردم واری چیست : مردم واری به معنای رعایت تناسب میان اندام های ساختمانی با اندام های انسان و توجه به نیازهای او در کار ساختمان سازی است.
برای
جلوگیری گرما به به درون ساختمان، از ارسی بهره می بردند یا دیوار و سقف را
دو پوسته می ساختند تا لایه ای عایق جهت جلوگیری از گرما باشد «کلمه اُرسی
به معنای گشاده یا باز می باشد»
پرهیز از بیهودگی چیست : در
معماری ایرانی تلاش شده کار بیهوده در ساختمان سازی نکنند و از اسراف
پرهیز کنند، این اصل هم پیش از اسلام و هم پس از آن مراعات شده است. گره
سازی با گچ و کاشی و خشت و آجر و اندود، بخشی از کار بنیادی ساختمان است.
مثلاً اگر نیاز باشد در زیر پوشش سقف، عایقی در برابر گرما و سرما ساخته
شود،
